Waarom onderzoek?
Toen in 1999 de Bolognaverklaring werd ondertekend, waren de doelstellingen voor de uniformisering van het onderwijs in Europa duidelijk: studenten moesten zich makkelijk binnen Europa kunnen bewegen en diploma’s moesten door heel Europa op dezelfde manier gewaardeerd worden. Maar wat komt er in praktijk van een dergelijk mooie doelstelling terecht? Of, zoals de auteur van dit onderzoek mooi Willem Elschot citeert:
‘Tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren, en ook weemoedigheid die niemand kan verklaren…’
Conclusies in het kort
De UvA heeft sinds de Bolognaverklaring flinke stappen gezet als het gaat om flexibiliteit. Niet alle studenten hebben echter dezelfde mogelijkheden om te switchen, te schakelen of naar het buitenland te gaan. Dit komt voornamelijk doordat niet elke opleiding de drie soorten masters (aansluitmasters, duale masters of research masters) aanbiedt. Een deel van de opleiding in het buitenland volgen, is ook niet bij alle opleidingen even makkelijk. Dit komt voornamelijk doordat niet elke opleiding een vrije keuzeruimte van 30 EC biedt. Ook schort het nog wel eens aan de voorlichting die studenten krijgen over de flexibele mogelijkheden. Qua aansluiting van Nederlandse bachelors op buitenlandse masters en andersom is het probleem vaak dat een bachelor in het Angelsaksische systeem als afgeronde opleiding wordt gezien. Rapport:
